De wetgever heeft de curator de mogelijkheden gegeven om dergelijke paulianeuze (rechts)handelingen aan te tasten. Daarbij moeten twee soorten van paulianeus handelen onderscheiden worden:
Van een verplichte rechtshandeling is sprake wanneer de schuldenaar (de latere failliet) een rechtshandeling heeft verricht op grond van een verplichting uit de wet of een overeenkomst. Als voorbeelden kunnen genoemd worden het betalen van een opeisbare factuur of het vestigen van een pandrecht voortvloeiende uit een verplichting uit een oudere overeenkomst. Dergelijke verplichte rechtshandelingen kunnen door de curator slechts in een twee gevallen worden vernietigd:
In vrijwel alle gerechtelijke procedures gaat het om de vraag of er sprake is van wetenschap van benadeling van diegene met wie de bestreden rechtshandeling is verricht. Uitgangspunt daarbij is dat het aan de curator is om te stellen én te bewijzen dat er ten tijde van het verrichten van de rechtshandeling sprake was van deze wetenschap. De curator moet stellen en bewijzen dat ‘ten tijde van de handeling het faillissement en het tekort daarin met een redelijke mate van waarschijnlijkheid waren te voorzien voor zowel de schuldenaar als degene met of jegens wie de schuldenaar de rechtshandeling verrichtte’. In de regel een zware dobber.
Slaagt de curator erin om te bewijzen dat er sprake is van één van voornoemde situaties, dan is het aan diegene met wie de bestreden rechtshandeling is verricht om tegenbewijs te leveren van het bewijsvermoeden. Als gedaagde partij doet u er goed aan uw verweer tegen de vorderingen van de curator gelaagd en gestructureerd op te bouwen en niet onnodig de bewijslast naar u toe te trekken.
SPRAAQ advocaten
Twentepoort Oost 61-20
7609 RG Almelo
© 2023 SPRAAQ advocaten | Privacybeleid | Algemene voorwaarden | Klachtenregeling
